ജീവിതം ഒരു പ്രഹേളികയാണ്..
ദിവസങ്ങളും മാസങ്ങളും എത്ര വേഗമാണ് ഓടിപോകുന്നത്!!
ഈ ജീവിത തിരക്കിനിടയില് പഴയ കാര്യങ്ങള് അയവിറക്കുന്നത് ഒരു സുന്ദരമായ ഭാഗ്യമാണ്.ജീവിതത്തിലെ സന്തോഷങ്ങളും കൊച്ചു കൊച്ചു നൊമ്പരങ്ങളും മനസിലോടിയെത്തുമ്പോള്, നാമറിയാതെ ഒരു പുഞ്ചിരി നമ്മളില് വിടരും.
ഈ പോസ്റ്റും ഒരു യാത്രയാണ്..
ഭാവിയില് നിന്നും ഭൂതകാലത്തേക്കൊരു യാത്ര..
2008 ജൂലൈ 19..
അന്നേ ദിവസം അതിരാവിലെ ഏഴ് മണിക്കാണ് ഞാന് ബാംഗ്ലൂരില് നിന്നും ബസ്സില് കായംകുളത്ത് വന്ന് ഇറങ്ങിയത്.ഈ വരവിനു ഒരു ഉദ്ദേശമുണ്ട്..
സെപ്റ്റംബര് ആദ്യ ആഴ്ച നിശ്ചയം നടക്കുന്ന അനുജത്തിക്ക് ഒരുങ്ങാന് സാരി വാങ്ങണം!!
അതിനായി ആദ്യം കോട്ടയത്ത് പോകാനായിരുന്നു തീരുമാനം.പുറമേ നിന്ന് നോക്കിയാല് ചെറിയ കടയാണെന്നും, അതിനകത്ത് കയറി പുറത്തേക്ക് നോക്കിയാല് വേറെ ഒരു വലിയ കട കാണാമെന്നുമുള്ള പരസ്യം കേട്ടപ്പോള് ആലപ്പുഴയില് പോയാല് മതിയെന്ന് അമ്മ തീരുമാനിച്ചു.ആ തീരുമാനം നടപ്പിലാക്കുക എന്നതാണ് എന്റെ വരവിന്റെ ഉദ്ദേശം തന്നെ.
കായംകുളം പ്രൈവറ്റ് ബസ്സ് സ്റ്റാന്ഡില് ചെന്ന് അടൂരിനുള്ള ബസ്സില് കയറിയിരുന്നു.ബസ്സിലൊന്നും ആളേ ഇല്ല, സാധാരണ കായംകുളത്ത് വന്നിറങ്ങുന്ന നേരത്ത് തന്നെ ഒരു നാല് പേരെങ്കിലും അന്വേഷണം നടത്തുന്നതാ..
ഞാന് അത്ര ഫെയ്മസ്സ് ആണേ!!
ഇന്നാണെങ്കില് ഒരു പട്ടികുഞ്ഞു പോലും തിരിഞ്ഞ് നോക്കുന്നില്ല.
"ചേട്ടാ, രാവിലെ എങ്ങോട്ട്?" ഒരു ചോദ്യം.
ആരാത്??
ഒരു ഇരുപത്തിയഞ്ച് വയസ്സ് പ്രായം വരുന്ന പയ്യന്.
നേരത്തെ കണ്ട ഒരു പരിചയം വരുന്നില്ല, എത്ര ആലോചിച്ചിട്ടും ആരാണെന്ന് ഓര്മ്മ കിട്ടണില്ല.എങ്കിലും സ്നേഹത്തിന്റെ പുറത്ത് ചോദിച്ചതല്ലേ, മറുപടി വിശദീകരിച്ച് നല്കി:
"അനുജത്തിയുടെ നിശ്ചയം വരുന്നു, ആലപ്പുഴയില് പോയി തുണിയെടുക്കാന് വന്നതാ"
അത് കേട്ടതും അവനങ്ങ് സന്തോഷമായി, ഓന് പറഞ്ഞു:
"ചേട്ടാ ഈ വണ്ടി അടൂരിനുള്ളതാ, ആലപ്പുഴക്ക് പോകില്ല"
കാലമാടന്!!
കണ്ടക്ടറായിരുന്നോ??
"ഒരു ഒന്നാംകുറ്റി" ഞാന് പതിയെ പറഞ്ഞു.
ഒന്നാംകുറ്റിയില് ഇറങ്ങി വീട്ടിലേക്ക് നടപ്പ്..
ഒരു കിലോമീറ്റര് ദൂരം.സാധാരണ ആരെങ്കിലും ലിഫ്റ്റ് തരുന്നതാ, ഇതിപ്പോ വഴിയിലെങ്ങും ആരുമില്ല.വീട് അടുക്കാറായപ്പോള് എതിരെ ഒരു രൂപം വന്നു..
വീട്ടിലൊക്കെ പാല് കൊണ്ട് തന്നോണ്ടിരുന്ന പാല്ക്കാരന് അപ്പുപ്പന്.
അദ്ദേഹത്തെ കണ്ടപ്പോള് എനിക്ക് ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി..
ഒരാഴ്ച മുമ്പ് ഒരു അപ്പുപ്പന് ചത്ത് പോയെന്ന് അമ്മ വിളിച്ച് പറഞ്ഞായിരുന്നു, അത് ഇങ്ങേരല്ല!!
എന്നേ കണ്ടതും അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു:
"ഓ, വന്നോ?"
ഈ ചോദ്യത്തിനൊരു അര്ത്ഥമുണ്ട്..
നാശംപിടിച്ചവനേ, നീ പിന്നെയും വന്നോ??
മാത്രമല്ല, ഇതിനൊരു വ്യംഗ്യാര്ത്ഥവുമുണ്ട്..
വരില്ല, വരില്ല എന്ന് കരുതി.ഒടുവില് വന്നു അല്ലേ??
അതേ, വന്നു!!
ആലപ്പുഴക്ക് പോകാന് സമയമായി..
വീട്ടിലെല്ലാവരും കണ്ഫ്യൂഷനിലാണ്..
സാരി എടുക്കാന് പോകുന്നതിനു, ഏത് സാരി ഉടുക്കണമെന്ന കണ്ഫ്യൂഷന് അമ്മക്ക്..
കാഞ്ചീപുരം വേണോ, ബനാറസ്സ് വേണോ, അതോ കാശിപട്ടോ എന്ന കണ്ഫ്യൂഷന് പെങ്ങക്ക്..
സാരി വാങ്ങാനോ, അതോ തുണിക്കട മൊത്തത്തില് വാങ്ങാനോ ഈ പോക്കെന്ന കണ്ഫ്യൂഷന് അച്ഛന്..
നിശ്ചയത്തിനു ഇങ്ങനെങ്കില്, കല്യാണത്തിനു എങ്ങനെയെന്ന കണ്ഫ്യൂഷന് എനിക്ക്..
ആകെ മൊത്തം ടോട്ടല് കണ്ഫ്യൂഷന്!!
ഈ സമയത്താണ് വീട്ടിലെ ഫോണ് ബെല്ലടിച്ചത്..
അത് അറ്റന്ഡ് ചെയ്തിട്ട് അമ്മ വന്നു പറഞ്ഞു:
"ഹരിപ്പാട്ടു ഭാഗത്തുള്ള ഒരു ബ്രോക്കറാ, ആലപ്പുഴക്ക് പോകുന്ന വഴി ഹരിപ്പാട് ഒരു വീട്ടില് കയറി പെണ്ണ് കാണാന് പറ്റുമോന്ന് ചോദിക്കാന് വിളിച്ചതാ"
"പിന്നെ, ആനക്കാര്യത്തിനിടയിലല്ലേ ചേനക്കാര്യം?"
ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം ചോദിച്ചിട്ട് അടുത്തുള്ള ബ്യൂട്ടി പാര്ലറിലേക്ക് ഞാനോടി..
ഇനി ചിലപ്പോ പെണ്ണ് കാണേണ്ടി വന്നാലോ??
മുഖത്ത് വൈറ്റ് വാഷടിച്ച്, എന്റെ തിരിച്ചുള്ള വരവ് കണ്ട് അച്ഛന് പറഞ്ഞു:
"പോകുന്ന വഴി നിങ്ങളവിടൊന്ന് കേറിയേരെ"
അച്ഛന് നിര്ബന്ധിച്ചതല്ലിയോ...
എങ്ങനാ പറ്റില്ലാന്ന് പറയുക??
ഞങ്ങള് ഹരിപ്പാട്ടെ വീട്ടില് കയറി പെണ്ണ് കാണാന് തീരുമാനിച്ചു.
എന്റെ ജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ പെണ്ണ് കാണല്..
പെണ്ണ് പെരക്കകത്താ, അവടെ അമ്മ അടുക്കളയിലും.ആങ്ങള ഒരുത്തനുണ്ടെന്ന് കേട്ടതല്ലാതെ അരങ്ങത്ത് പ്രത്യക്ഷമായില്ല.പെണ്ണിന്റെ അച്ഛന് മാത്രം ഹാളിലുണ്ട്..
വളരെ നല്ല മനുഷ്യന്, എന്തെല്ലാമോ സംസാരിക്കുന്നുണ്ട്.പക്ഷേ ടെന്ഷന് കാരണം എനിക്ക് ഒന്നും ശ്രദ്ധിക്കാന് പറ്റണില്ല.എനിക്ക് ആകെ സപ്പോര്ട്ട്, കൂടെയിരിക്കുന്ന അമ്മയും പെങ്ങളുമാ.അനുജത്തിയാണെങ്കില് ഇടക്കിടെ കണ്ണ് കൊണ്ട് എന്തെങ്കിലും സംസാരിക്കാന് ആംഗ്യം കാണിക്കുന്നുണ്ട്.
എന്ത് സംസാരിക്കാന്??
പെണ്ണിന്റെ അച്ഛനോട് എന്ത് ചോദിക്കാന്??
ആകെ ടെന്ഷന്!!
ഒടുവില് ആ വീട്ടിലേക്ക് കയറുന്നതിനു മുമ്പ് ബ്രോക്കര് തന്ന ജാതകത്തില് പെണ്ണിന്റെ പേര് കണ്ട ഓര്മ്മക്ക് ചോദിച്ചു:
"മോള്ക്ക് എന്തേ ഭരണി എന്ന് പേരിട്ടത്?"
അച്ഛന്റെ മുഖത്തൊരു അമ്പരപ്പ്, അദ്ദേഹം പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില് പറഞ്ഞു:
"ഭരണി മോളുടെ നാളാ, പേര് ദീപാന്നാ"
എന്റമ്മച്ചിയേ.
അലറി വിളിച്ചോണ്ട് ആ വീട്ടില് നിന്നിറങ്ങി ഓടാന് തോന്നി!!
അനുജത്തിയുടെയും അമ്മയുടെയും മുഖത്ത് ചോരമയമില്ല..
പെണ്ണിന്റെ നാള് മൂലം ആകാഞ്ഞത് നന്നായി!!
താമസിയാതെ പെണ്ണിന്റെ ആങ്ങള രംഗപ്രവേശനം ചെയ്തു.ഇന്ത്യയുടെ സിലിക്കണ് വാലിയായ ബാംഗ്ലൂരില് അശ്വമേധം നടത്തിയ ജന്മം.വന്നപാടെ എന്നോട് ചോദിച്ചു:
"ഏത് കമ്പനിയിലാ ജോലി?"
ഞാന് കമ്പനിയുടെ പേരു പറഞ്ഞു.
അവന് ആ കമ്പനിയെ പറ്റി കേട്ടിട്ടുണ്ടത്രേ!!
ഭയങ്കരന്!!
ഞാന് പോലും ഇന്റര്വ്യൂവിനു വന്നപ്പോഴാ ആദ്യമായി കമ്പനിയുടെ പേര് കേട്ടത്.അതിനാലാവാം ആ ആങ്ങളയോട് എനിക്കൊരു ബഹുമാനം തോന്നിയത്, സത്യം!!
എന്തിനേറെ പറയുന്നു, ആ പെണ്ണ് കാണലങ്ങ് കുറിക്ക് കൊണ്ടു.പെങ്ങടെ നിശ്ചയത്തിനു തുണിയെടുക്കാന് പോയ ഞാന് എനിക്ക് പറ്റിയൊരു പെണ്ണിനെ കണ്ട് പിടിച്ചു..
പിന്നീട് ചടങ്ങുകളുടെ ബഹളമായിരുന്നു..
കൊട്ടക്കകത്ത് കോഴിക്കുഞ്ഞുങ്ങളെ അടുക്കി വക്കുന്ന പോലെ ബന്ധുക്കളെ നിറച്ച വാനുമായി അച്ഛന് ഹരിപ്പാട്ടേക്ക്.ചാടി അടിക്കുന്നവനെ പറന്ന് വെട്ടുന്ന രീതിയില് ഹരിപ്പാട്ടു നിന്ന് ഒരു കൂട്ടര് വീട്ടിലേക്ക്.പറന്ന് വെട്ടുന്നവനെ എറിഞ്ഞിടും എന്ന ഭാവത്തില് അച്ഛനും അപ്പച്ചിമാരും അങ്ങോട്ട്..
ഇത് കേരളത്തില്.
ഇനി ബാംഗ്ലൂരില് എന്നെ കുറിച്ച് അന്വേഷിക്കാന് സി.ഐ.ഡി ഇറങ്ങി.
ആ സി.ഐ.ഡി മറ്റാരും ആയിരുന്നില്ല, അത് എന്റെ വരുംകാല അളിയനായിരുന്നു!!
അദ്ദേഹം അന്വേഷണാര്ത്ഥം വന്നത് എന്റെ ഓഫീസിലായിരുന്നു..
ഞാനാരാ മോന്??
എന്റെ കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്നവര്ക്ക് ചിലവ് ചെയ്യാം എന്ന ഉറപ്പില് അളിയന്റെ മുന്നില് വച്ച് എല്ലാവരെ കൊണ്ടും എന്നെ സാറേ എന്ന് വിളിപ്പിച്ചു..
അതങ്ങ് ഏറ്റു!!
അളിയന് വീട്ടിലോട്ട് സ്വല്പം സ്റ്റാറ്റസ്സ് കൂട്ടി വിളിച്ച് പറഞ്ഞു:
"അച്ഛാ, സൂപ്പര് ബന്ധം.ചേട്ടനു ബാംഗ്ലൂരില് പത്ത് കമ്പനിയുണ്ട്"
നന്ദി അളിയാ, നന്ദി!!
അങ്ങനെ അനുജത്തിയുടെ നിശ്ചയത്തിനു ഒരാഴ്ച മുന്നേ എന്റെ നിശ്ചയം നടന്നു.പെങ്ങടെ കല്യാണം ഒരു വര്ഷം കഴിഞ്ഞ് മതിയെന്നും, എന്റെ കല്യാണം ഉടനെ നടത്താമെന്നും തീരുമാനമായി..
ഇത് ഒരു പുതിയ പ്രശ്നത്തിനു വഴി തെളിച്ചു!!
സാധാരണ രീതിയില് ഞങ്ങളുടെ നാട്ടില് പെണ്കുട്ടിയുടെ കല്യാണ ശേഷം മാത്രമേ ആങ്ങളയുടെ കല്യാണം നടത്തുകയുള്ളു.ഇത് നിയമമൊന്നുമല്ല, കാലാകാലങ്ങളായി തുടരുന്ന ഒരു സമ്പ്രദായം.അത്രേയുള്ളു!!
അതിനെതിരായ അച്ഛന്റെ പ്രവൃത്തിയറിഞ്ഞ് ഒരു കാരണവര് വീട്ടിലെത്തി, എന്നിട്ട് അച്ഛനെ ഉപദേശിച്ചു:
"ആദ്യം മോടെ കല്യാണം നടത്തിയാല് മതി എന്നാ എന്റെ അഭിപ്രായം"
സത്യം പറയണമല്ലോ, ആ അഭിപ്രായം കേട്ടപ്പോള് ആ പഹയന്റെ മോന്തക്കൊരു കടി കൊടുക്കാന് തോന്നി!!
ദുഷ്ടന്..
ഈ മാതിരി ജന്മങ്ങളാ നമ്മുടെ നാട് വളരാന് സമ്മതിക്കാത്തത്!!
എന്തായാലും അങ്ങേരുടെ വിലപ്പെട്ട ആ വാചകം ഒരു തുറന്ന ചര്ച്ചക്ക് വകയൊരുക്കി.അച്ഛന് തന്റെ തീരുമാനത്തില് ഉറച്ച് നിന്നു, എന്ത് സംഭവിച്ചാലും ആദ്യം മകന്റെ കല്യാണം എന്ന തീരുമാനത്തില്!!
കുത്തിതിരുപ്പ് ഉണ്ടാക്കാന് ഒരു വഴിയും കാണാഞ്ഞപ്പോള് കാരണവര് എടുത്ത് ചോദിച്ചു:
"ഒന്നൂടൊന്ന് ആലോചിച്ച് കൂടെ?"
അത് കേട്ടതും അടുത്തോട്ട് ചെന്ന് ഞാന് ആ മഹാന്റെ ചെവിയില് പറഞ്ഞു:
"ഇനി ഇവിടെ നിന്നാല് തന്റെ പതിനാറടിയന്തിരം ഞാന് ആലോചിക്കും"
അദ്ദേഹം കൃതാര്ത്ഥനായി!!
തിരിച്ചുള്ള യാത്രയില് വഴിയില് കണ്ടവരോടൊക്കെ പുള്ളിക്കാരന് പറഞ്ഞു:
"രാധന്റെ മോന് നല്ല വകതിരിവുള്ളവനാ"
ഉവ്വ!!
ദിവസങ്ങള് മുന്നോട്ട് നീങ്ങി..
ഇപ്പോള് എന്റെ ആശ്രയം റിലയന്സ് ഫോണാ, ബാംഗ്ലൂരില് നിന്ന് കേരളത്തിലേക്ക് എസ്.റ്റീ.ഡി ഫ്രീ!!
പണ്ട് കോളേജില് പഠിച്ചിരുന്ന കാലത്ത്, ചില റോമിയോകള് തങ്ങളുടെ ജൂലിയറ്റിനെ വിളിച്ചുള്ള കിന്നാരങ്ങള് എന്റെ ജീവിതത്തിലും സംഭവിച്ച് തുടങ്ങി.തലവഴി മൂടി കിടക്കുന്ന റൂംമേറ്റിനെ മൈന്ഡ് ചെയ്യാതെ ഫോണുമായി ഞാനിരിക്കും, എന്നിട്ട് അന്വേഷണങ്ങള് തുടങ്ങുകയായി..
"കഴിച്ചോ?"
"കഴിച്ചു"
"എന്തുവാ?"
"ചോറ്"
"കൂട്ടാന്?"
"മീന്"
"വറുത്തതോ, പൊരിച്ചതോ?"
"അല്ലെടാ, തൊ#$@*#$ച്ചത്........!!!!"
ങ്ങേ!!
ആ മറുപടി ഭാവിവധുവിന്റെ ആയിരുന്നില്ല, റൂംമേറ്റിന്റെതായിരുന്നു!!
പെട്ടന്നുണ്ടായ ഷോക്കില് ഫോണ് കട്ട് ചെയ്ത് നിന്ന എന്നോടവന് പറഞ്ഞു:
"കേറി കിടന്നുറങ്ങടാ പുല്ലേ, പാതിരാത്രിക്കാ ഒരു കിന്നാരം"
എനിക്കെല്ലാം മനസിലായി, അവന് അസൂയയാ!!
അങ്ങനെ ആ ദിവ്യദിനം ആഗതമായി..
കതിര്മണ്ഡപത്തില് വിറയലോടിരുന്ന എന്റെ കൈയ്യില് താലിചരട് കിട്ടി..
"കെട്ടടാ"
ആണ്കെട്ടോ പെണ്കെട്ടോ ഏതാ ആദ്യം??
പത്താംക്ലാസ്സ് പരീക്ഷയ്ക്ക് ഉത്തരം അറിയാത്തവന് അടുത്ത പേപ്പറില് എത്തിനോക്കുന്നപോലെ സംശയത്തോടെ ഞാന് അച്ഛനെയൊന്നു നോക്കി.
"മുഹൂര്ത്തം കഴിയാറായി,കെട്ടടാ" അച്ഛന് ഒരു അലര്ച്ച.
പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചില്ല,കെട്ടി.
ഒന്നല്ല,രണ്ടല്ല,മൂന്നല്ല...
പല പ്രാവശ്യം,ചറപറാന്ന് കെട്ടി...
ആണ്കെട്ട്,പെണ്കെട്ട്,വലംപിരികെട്ട്,ചവട്ടികൂട്ടി കെട്ട് എന്ന് വേണ്ടാ, താലിചരട് കെട്ടി കെട്ടി പൂമാലയുടെ വലിപ്പം ആകുന്നവരെ ഞാന് കെട്ടി.
'മംഗല്യ തന്തുനാനേന, മമ ജീവന ഹേതുനാ'
ഈശ്വരന്മാരേ, കാത്തുകൊള്ളേണേ!!
അപ്പോള് പറഞ്ഞ് വന്നത് എന്തെന്നാല് 2008 ഡിസംബര് 22 ആയിരുന്നു ആ സുദിനം.ഇന്ന് മറ്റൊരു ഡിസംബര് 22.ഞങ്ങളുടെ ദാമ്പത്യജീവിതത്തിലെ ആദ്യത്തെ വിവാഹവാര്ഷികം!!
അവളങ്ങ് കേരളത്തിലും, ഞാനിങ്ങ് ബാംഗ്ലൂരും..
ഇന്നും റിലയന്സ് തന്നെ ശരണം!!
ഈശ്വരന്മാര് കഴിഞ്ഞാല് നന്ദി പറയേണ്ടത് അംബാനി കുടുംബത്തിനാ, ഈ റിലയന്സ് കണ്ട് പിടിച്ചതിന്.ഒത്താല് ഇന്ന് അമ്പലത്തില് പോയി അവരുടെ കുടുംബവഴക്ക് തീരാന് ഒരു അര്ച്ചന നടത്തണം!!
ഇനി ഞാന് അവര്ക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്ത്ഥിച്ചാലും ഇല്ലെങ്കിലും നിങ്ങളെല്ലാം ഞങ്ങക്ക് വേണ്ടി പ്രാര്ത്ഥിക്കണം, ഒരു അപേക്ഷയാണ്..
എല്ലാവരുടെയും അനുഗ്രഹം എന്നും ഉണ്ടാവണം..
വാല്ക്കഷണം അഥവാ ടെയില് പീസ്സ്:
ദീപ നാട്ടില് ആയി പോയതിന്റെ കാരണം അറിയേണ്ടേ, എന്റെ നിശ്ചയം കഴിഞ്ഞ് ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞ് നിശ്ചയിച്ച അനുജത്തിയുടെ കല്യാണമാ.ഞങ്ങളുടെ അമ്മാവന്റെ മകനാ വരന്..
ഇനി ഔദ്യോഗികമായി പറഞ്ഞാല്..
ചിത്രയും വിനോദും തമ്മിലുള്ള വിവാഹം 2010 ജനുവരി ഒമ്പതിനു കായംകുളം ട്രാന്സ്പോര്ട്ട് ബസ്സ് സ്റ്റാന്ഡിനു അടുത്തുള്ള ജി.ഡി.എം ആഡിറ്റോറിയത്തില് വച്ച് നടക്കുന്നതാണ്.ഉച്ചക്ക് 12 നും 12.30നും ഇടക്കാണ് മുഹൂര്ത്തം.എല്ലാ പ്രിയ സുഹൃത്തുക്കളുടെയും സഹകരണവും, അനുഗ്രഹവും പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു..
ഒരു കാര്യം കൂടി..
എല്ലാ സ്നേഹിതര്ക്കും ഞങ്ങളുടെ ക്രിസ്തുമസ്സ്-പുതുവത്സര ആശംസകള്!!
സ്നേഹപൂര്വ്വം
അരുണ് ആന്ഡ് ഫാമിലി..
ഫ്രം കായംകുളം.