കേരളത്തിന്‍റെ ദേശീയ പക്ഷി

നവോദയ വിദ്യാലയം..
ഈ സ്ഥാപനത്തിന്‍റെ പ്രത്യേകത എന്തെന്നാല്‍,
ഒരോ വര്‍ഷവും പ്രവേശന പരീക്ഷയുടെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ എണ്‍പത് കുട്ടികളെ തിരഞ്ഞെടുത്ത്, അവരെ ജീവിക്കാന്‍ പഠിപ്പിച്ച്, പ്രീഡിഗ്രി വരെ സൌജന്യമായി വിദ്യ നല്‍കി, രാജ്യത്തിലെ ഉത്തമപൌരന്‍മാര്‍ എന്ന് മുദ്ര കുത്തി, സ്വതന്ത്രരാക്കും.
വളരെ ബൃഹത്തായ ആശയം തന്നെ!!
ഞങ്ങളുടെ ജില്ലയില്‍ നവോദയ തുടങ്ങിയപ്പോള്‍, ആദ്യബാച്ചില്‍ തിരഞ്ഞെടുത്ത എണ്‍പത് കുട്ടികളില്‍ ഭാവിയിലെ ഉത്തമപൌരനായ ഞാനും ഉണ്ടായിരുന്നു.ജീവിതത്തിലെ പല നല്ല വശങ്ങളും, വൃത്തിയായി ജീവിക്കേണ്ട ആവശ്യകതയും എന്നെ പഠിപ്പിച്ചത്, അല്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചെടുത്തത് ഈ വിദ്യാലയത്തില്‍ നിന്നായിരുന്നു.അല്പം കൂടി വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാല്‍, ഞാന്‍ നാലു പേരുടെ ഇടയില്‍ അറിയപ്പെട്ട് തുടങ്ങിയത് ഇവിടെ ചേര്‍ന്ന അന്ന് മുതലായിരുന്നു.

നവോദയിലെ എന്‍റെ ആദ്യ ദിവസം..
എണ്‍പത് കുട്ടികള്‍, അവരുടെ രക്ഷിതാക്കളും ബന്ധുക്കളും, ഈ കുട്ടികളെ പഠിപ്പിക്കാന്‍ തയ്യാറായി വന്ന അധ്യാപകര്‍, പിന്നെ മറ്റ് ജോലിക്കാര്‍.ഇങ്ങനെയുള്ള ഒരു വലിയ സദസ്സിനെ അഭിമുഖീകരിച്ച് പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്‍റെ ദീര്‍ഘമായ പ്രഭാഷണം:
"...അതാ ഞാന്‍ പറയുന്നത്, നിങ്ങള്‍ കുട്ടികള്‍ എപ്പോഴും വൃത്തിയായി നടക്കാന്‍ പഠിക്കണം.അതിനു നിങ്ങള്‍ ഈ ഭൂമിയിലെ മൃഗങ്ങളെയും പക്ഷികളെയും കണ്ട് പഠിക്കണം..."
വൃത്തിയെ കുറിച്ച് പിന്നെയും എന്തൊക്കെയോ പറഞ്ഞിട്ട് പ്രിന്‍സിപ്പാള്‍ പ്രഭാക്ഷണം അവസാനിപ്പിച്ചു, എന്നിട്ട് ഞങ്ങളോട് ഒരു ചോദ്യം:
"കേരളത്തിന്‍റെ ദേശിയ പക്ഷി ഏത്?"
ആ ചോദ്യം കേട്ടതും എന്‍റെ മനസ്സ് എന്നോട് ചോദിച്ചു,
മയിലല്ലേ???
ഇപ്രകാരം മറുപടി മനസ്സില്‍ വന്നെങ്കിലും ഉറക്കെ വിളിച്ച് പറയാതെ ഞാന്‍ ചുറ്റിനും നോക്കി.
ആര്‍ക്കും മറുപടിയില്ല!!!
എല്ലാവരും പരസ്പരം നോക്കുന്നു.ഇവരെന്താ ഇങ്ങനെ??
ഇത്ര പൊതു വിജ്ഞാനമില്ലാത്തവരാണോ എന്‍റെ സഹപാഠികള്‍??
എന്തായാലും ഇവരുടെ ഇടയില്‍ ചെത്താന്‍ പറ്റിയ അവസരം, ഉത്തരം ഞാന്‍ പറയാം എന്ന അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ഞാന്‍ പതുക്കെ ഒരു കൈ ഉയര്‍ത്തി.

എണ്‍പത് പേരില്‍ ഒരുത്തന്‍ മാത്രം കൈ പൊക്കിയതിനാലാവാം പ്രിന്‍സിപ്പാള്‍ എന്നെ സ്റ്റേജിലേക്ക് ക്ഷണിച്ചു.അച്ഛന്‍റെയും അമ്മയുടെയും അടുത്ത് നിന്നും എഴുന്നേറ്റ് സ്റ്റേജിലേക്ക് നടന്ന എന്നെ എല്ലാവരും കൈയ്യടിച്ച് പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.സ്റ്റേജില്‍ കയറുന്നതിനു മുമ്പ് ഞാന്‍ അമ്മയെ ഒന്ന് തിരിഞ്ഞ് നോക്കി, അമ്മയുടെ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
പാവം അമ്മ!!
എന്നെ കുറിച്ച് ഒരുപാട് അഭിമാനിക്കുന്നുണ്ടായിരിക്കാം.
കളക്ടറടക്കമുള്ള ഒരുപാട് പ്രമുഖവ്യക്തികള്‍ ഇരിക്കുന്ന സ്റ്റേജ്, ഇരുന്നൂറ്റി അമ്പതോളം ആള്‍ക്കാര്‍ ഉള്‍ക്കൊള്ളുന്ന സദസ്സ്, എല്ലാവരുടെയും കണ്ണൂകള്‍ എന്നില്‍.
ഞാന്‍ പെട്ടന്ന് പ്രശസ്തനായ ഇഫക്ട്!!

"മോന്‍റെ പേരെന്താ?"
പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്‍റെ ആ ചോദ്യത്തിനു ഞാന്‍ ചിരിച്ച് കൊണ്ട് മറുപടി പറഞ്ഞു:
"മനു"
"മിടുക്കന്‍. മോന്‍ പറ, കേരളത്തിന്‍റെ ദേശിയ പക്ഷി ഏത്?"
പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്‍റെ കൈയ്യില്‍ നിന്നും മൈക്ക് വാങ്ങി മയില്‍ എന്ന ഉത്തരം പറയാന്‍ തയ്യാറായ എന്നോട്, എന്‍റെ മനസ്സ് വീണ്ടും ചോദിച്ചു,
മയില്‍ ഇന്ത്യയുടെ ദേശിയ പക്ഷി അല്ലേ?
ആണോ???
അതേ!!
അപ്പം കേരളത്തിന്‍റെ ദേശിയ പക്ഷി ഏത്???
ഈശ്വരാ..
എനിക്ക് കാലില്‍ നിന്നും ഒരു പെരുപ്പ് മുകളിലോട്ട് കേറുന്ന പോലെ തോന്നി.
ചുമ്മാതല്ല സഹപാഠികള്‍ മിണ്ടാതിരുന്നത്!!
'സുല്ല്' എന്ന് പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി പോകാനോ, 'പാസ്സ്' എന്ന് പറഞ്ഞ് മൈക്ക് കൈമാറാനോ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ.
എന്‍റെ പൊന്നിന്‍ കുരിശ് മുത്തപ്പാ...
ഞാന്‍ ഇനി എന്തോ ചെയ്യും???

ആകാംക്ഷയോട് എന്‍റെ മറുപടി കാത്തിരിക്കുന്ന സദസ്യര്‍, ഞാന്‍ ഇപ്പോള്‍ മറുപടി പറയും എന്ന് കരുതി അഭിമാനത്തോടെ എന്നെ നോക്കുന്ന അമ്മ, ഇവനൊരു കൊച്ച് മിടുക്കന്‍ തന്നെ എന്ന ഭാവത്തില്‍ എന്നെ നോക്കി ചിരിച്ച് കൊണ്ട് സ്റ്റേജില്‍ ഇരിക്കുന്ന പ്രമുഖ വ്യക്തികള്‍...
ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിലാണ്‌ എന്‍റെ മനസ്സ് എന്നോട് മയില്‍ ഇന്ത്യയുടെ ദേശിയ പക്ഷി അല്ലിയോ എന്ന് ചോദിച്ചത്.അറിയാതെ ഞാന്‍ എന്‍റെ മനസ്സിനോട് ആരാഞ്ഞു,
മറ്റേടത്തേ മനസ്സേ, നിനക്കിത് നേരത്തെ ചോദിച്ച് കൂടാരുന്നോ??
കര്‍ത്താവേ, കുരിശായല്ലോ!!
ഇങ്ങനെ വിഷമിച്ച് നിന്നപ്പോഴാണ്‌ എന്‍റെ മനസ്സില്‍ പ്രിന്‍സിപ്പാളിന്‍റെ പ്രഭാക്ഷണവും, അത് കഴിഞ്ഞ് ഉടനെയുള്ള ഈ ചോദ്യവും തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തെ കുറിച്ചുള്ള ഒരു ചിന്ത വന്നത്.വൃത്തിയുമായി ബന്ധമില്ലങ്കില്‍ ഇങ്ങേര്‌ ഇങ്ങനെ ഒരു ചോദ്യം പെട്ടന്ന് ചോദിക്കില്ലല്ലോ.
ഒരുപക്ഷേ ഏറ്റവും കൂടുതല്‍ വൃത്തിയുള്ള പക്ഷി ആയിരിക്കുമോ കേരളത്തിന്‍റെ ദേശിയ പക്ഷി??
അങ്ങനെയെങ്കില്‍ പലയിടത്തും അവശിഷ്ടങ്ങളെ ഭക്ഷിച്ച് വൃത്തിയാക്കുന്ന ഒരു പക്ഷിയുണ്ട്,
കേരളത്തിന്‍റെ പല ഭാഗങ്ങളിലും ഞാന്‍ കണ്ടിട്ടുള്ള ഒരു പക്ഷി,
അതേ, അതു തന്നെ!!
പെട്ടന്ന് എനിക്ക് ബുദ്ധി ഉപദേശിച്ച് തന്ന മനസ്സിനു നന്ദി പറഞ്ഞ്, ആകാംക്ഷയോട് കാത്ത് നില്‍ക്കുന്ന സദസ്യരോട്, അഭിമാനത്തോടും ആത്മവിശ്വാസത്തോടും കൂടി കേരളത്തിലെ ദേശിയ പക്ഷിയുടെ പേര്‌ ഞാന്‍ പ്രഖ്യാപിച്ചു:
"കാക്ക"
സദസ്സില്‍ ഒരു ആരവം ഉയര്‍ന്നു..
മലമുഴക്കി വേഴാമ്പല്‍ എന്ന ഭീകരമായ പേര്‌ ഞാന്‍ പറയും എന്ന് കരുതി സന്തോഷിച്ച് നിന്ന പ്രിന്‍സിപ്പാള്‍ ഒരു തളര്‍ച്ചയോടെ അടുത്ത് കണ്ട കസേരയില്‍ ഇരുന്നു.സംസാരിക്കാനുള്ള ശേഷി കിട്ടിയപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു:
"കാക്കയോ?"
പാവം!!
കാക്കയെ അറിയില്ലെന്ന് തോന്നുന്നു!!
ഞാന്‍ ഒന്നുകൂടി വിശദമായി പറഞ്ഞു:
"അതേ, കറുത്ത് ചിറക് ഒക്കെയുള്ള ഒരു പക്ഷി"
പ്രിന്‍സിപ്പാളിനു സന്തോഷമായി, അദ്ദേഹം ചോദിച്ചു:
"മോന്‍റെ പേരെന്താന്നാ പറഞ്ഞത്?"
"മനു"
പേര്‌ കേട്ടതും, മൈക്ക് തിരികെ വാങ്ങി കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
"ഇനി ഞാന്‍ മറക്കില്ല"
അല്ലേലും അങ്ങനാ, ഒരിക്കല്‍ എന്നെ പരിചയപ്പെട്ടാല്‍ പിന്നെ മറക്കില്ല!!

തിരിച്ച് ഞാന്‍ സീറ്റിലേക്ക് നടന്നപ്പോള്‍, ഒരു വിചിത്ര ജീവിയെ നോക്കുന്ന പോലെ എല്ലാവരും എന്നെ അമ്പരന്ന് നോക്കുന്നു.
ഇവരെന്താ ഇങ്ങനെ??
ഒരുപക്ഷേ ആരാധനയാകും!!
സീറ്റിനടുത്ത് എത്തിയപ്പോള്‍ ഞാന്‍ കണ്ടു, അച്ഛന്‍റെ തോളിലേക്ക് ചാഞ്ഞ് പൊട്ടി കരയുന്ന അമ്മ.
പാവം അമ്മ!!
എന്നെ ഓര്‍ത്ത് ഒരുപാട് ഒരുപാട് അഭിമാനിക്കുന്നു.