ദേവാംഗന കാത്തിരിക്കുന്നു

ബാംഗ്ലൂര്‍ നഗരം..
ഇന്ത്യയുടെ സിലിക്കണ്‍ വാലിയെന്ന് അറിയപ്പെടുന്ന ഇവളൊരു സുന്ദരിയാണ്!!
ചെമ്പരത്തി പൂ ചെവിയില്‍ വച്ചത് പോലെ തെക്ക് വടക്ക് ഓടുന്ന സോഫ്റ്റ്വെയര്‍ പുലികളും, കൈലേസ്സ് കൊണ്ട് നാണം മറക്കുന്ന തരുണിമണികളും, നട്ടുച്ചക്ക് നാണം കെട്ട് പിരിവ് ചോദിക്കുന്ന ട്രാഫിക്ക് ഏമാന്‍മാരും, കൂളിംഗ്‌ഗ്ലാസ്സ് വച്ച കോര്‍പറേറ്റ് കഴുതകളും ഈ നഗരത്തിന്‍റെ പ്രത്യേകതയാണ്.കൂളിംഗ്‌ഗ്ലാസ്സിന്‍റെ അഭാവം മാറ്റി നിര്‍ത്തിയാല്‍ ഈയുള്ളവനും ഈ നഗരത്തിലെ ഒരു കോര്‍പ്പറേറ്റ് അംഗമാണെന്നത് അഭിമാനകരമായ ഒരു കാര്യം തന്നെ.

ഇനി നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളിലേ ഒരു സംസാരം ശ്രദ്ധിക്കൂ..
"മകന്‍ എവിടെയാ?"
"മോനങ്ങ് ബാംഗ്ലൂരിലാ, അവിടെ അവന്‍ നല്ല സെറ്റപ്പിലാ"
"ജോലിയുണ്ടോ?"
"അവനവിടെ വല്യ എഞ്ചിനീറയല്ലിയോ?"
"അല്ലിയോ??"
"അതേ, അതേ, ആണെന്നാ പറഞ്ഞത്"
ഭാഗ്യവാന്‍!!

നാട്ടിന്‍പുറങ്ങളില്‍ ബാംഗ്ലൂരിനെ പറ്റിയുള്ള കാഴ്ചപ്പാടും, പൊതുവേ ബാംഗ്ലൂരിനെ കുറിച്ചുള്ള കാഴ്ചപ്പാടും മേല്‍ സൂചിപ്പിച്ച വരികളില്‍ ദര്‍ശിക്കാവുന്നതാണ്.എന്നാല്‍ ബാംഗ്ലൂരിലെ ഒരു സോഫ്റ്റ്വെയര്‍ എഞ്ചിനീരുടെ പച്ചയായ ജീവിതം അറിയേണമെങ്കില്‍ ആദ്യം ബാംഗ്ലൂര്‍ എന്തെന്ന് അറിയണം, പിന്നെ ബാച്ചി എന്തെന്ന് അറിയണം, തുടര്‍ന്ന് ബാച്ചിലര്‍ ലൈഫിനെ കുറിച്ച് അറിയണം.
ഇതാ എന്‍റെ ബാച്ചിലര്‍ ലൈഫില്‍ നിന്നും അടര്‍ത്തിയെടുത്ത മലരുകള്‍..

കേരളത്തിലെ കുത്തഴിഞ്ഞ ജീവിതം.
അച്ഛനും അമ്മയും എനിക്കൊരു നല്ല ഭാവിക്കായി പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു, നാട്ടുകാര്‌ അവര്‍ക്ക് മനസമാധാനം കിട്ടണേന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു, പെണ്‍കുട്ടികള്‍ അവരുടെ കല്യാണം നടക്കാന്‍ പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു.ദൈവം എല്ലാ പ്രാര്‍ത്ഥനയും കേട്ടു, എനിക്ക് ബാംഗ്ലൂരില്‍ ജോലി തന്നു..
കര്‍ത്താവിനു ഒരു വെടിക്ക് മൂന്ന് പക്ഷി!!

ബാച്ചി ലൈഫ് ആരംഭം..
ഞാനും സന്ദീപും പിന്നൊരു തടിയനും.ജീവിതം ഒരു കൊച്ച് മുറിയില്‍, വിത്ത് ബാത്ത് റൂം അറ്റാച്ചഡ്.കാലയില്‍ ജോണേട്ടന്‍റെ വീട്ടീന്ന് പുട്ടും മൊട്ടയും, ഉച്ചക്ക് ഓഫീസ്സ് ക്യാന്‍റീനീന്ന് ചോറും മൊട്ടയും, രാത്രിയില്‍ മീനാഷി ബാറീന്ന് പട്ടയും മൊട്ടയും.
ആഹാ, ജീവിതം കുശാല്‍.
തടിയന്‍ നട്ടുച്ച വരെ ഉറക്കവും, ഉച്ച ശേഷം ക്ഷീണം തീര്‍ക്കാന്‍ മയക്കവും ജീവിതചര്യയായി കാത്തു സൂക്ഷിച്ചിരുന്നു.ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്ന സമയങ്ങളില്‍ ഭക്ഷണത്തില്‍ മാത്രം ശ്രദ്ധ ചെലുത്തിയിരുന്ന അവന്‍ നാക്കിന്‍റെ ഉപയോഗം മറന്ന് പോയ ഒരു പാവം മിണ്ടാപ്രാണി ആയിരുന്നു.
പിന്നെയുള്ളത് സന്ദീപും ഞാനും.
മെക്കാനിക്കല്‍ എഞ്ചിനിയറായ സന്ദീപിന്‍റെ ഓഫീസ്സ് എട്ട് മണിക്കാണ്‌ തുറക്കുന്നത്.മറ്റ് ജീവനക്കാര്‍ വരുന്നതിനു മുന്നേ തൂത്ത് തുടച്ച് പുണ്യാഹം തളിക്കാനാണെന്ന് തോന്നുന്നു, അതിയാന്‍ രാവിലെ ഏഴുമണിക്കേ ഓഫീസില്‍ പോകും.തുടര്‍ന്ന് വാടിയ ചേനത്തണ്ട് പോലെ രാത്രി എട്ട് മണിക്ക് ആഗതന്‍ ആകുകയും, കിടക്കയിലേക്ക് ചരിയുകയും ചെയ്യും.

ഇനി എന്‍റെ ജീവിതചര്യ..
ഒമ്പതരക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കും, വാച്ചിലൊന്ന് നോക്കും, തുടര്‍ന്ന് 'നാശം പിടിക്കാന്‍, മണി പത്താകുന്നു, എട്ടരക്ക് ഓഫീസില്‍ ചെല്ലേണ്ടതാണ്' എന്നൊരു ആത്മഗതത്തില്‍ ചാടി എഴുന്നേല്‍ക്കും.ആഹാരം കഴിക്കാന്‍ പല്ലും തേച്ച്, ആള്‍ക്കാരെ കാണിക്കാന്‍ കുളിയും പാസാക്കി, ബൈക്കിന്‍റെ അടുത്തേക്ക് ഒരു ഓട്ടം.
ബൈക്ക്, യമഹ ലിബറോ!!
ആളൊരു നാണം കുണുങ്ങിയാ, ഞാന്‍ മുകളില്‍ കയറുമ്പോ വിനയത്തിലൊന്ന് താഴും.ആദ്യത്തെ കിക്കിന്‌ ഉറക്കത്തില്‍ നിന്ന് ഉണരും, രണ്ടാമത്തെ കിക്കിന്‌ ചൂളമടി പോലൊരു ശബ്ദം, മൂന്നാമത്തെ കിക്കിന്‌ മാക്രി മൂളുന്ന പോലൊരു ശബ്ദം, അടുത്ത കിക്കിന്‌ വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ട്.തുടര്‍ന്ന് ഫസ്റ്റ് ഇട്ട് റെയിസ്സ് ചെയ്യുമ്പോള്‍ വണ്ടി ഓഫ്.
ഇത് ബൈക്കിന്‍റെ ദിനചര്യ.

ജോണേട്ടന്‍റെ അടുത്ത് ആഹാരം.
കൊണ്ട് വക്കുമ്പോഴേ പറയും:
"തിരക്കായിരുന്നു, അത് കൊണ്ടിന്ന് പുട്ടും മൊട്ടയുമാ"
ആദ്യമൊക്കെ ഇത് കേള്‍ക്കുമ്പോള്‍ തിരക്കില്ലാത്ത ഒരു ദിവസം വരുമെന്നും, അന്ന് വിഭവസമൃദ്ധമായി കഴിക്കാമെന്നും വെറുതെ മോഹിച്ചിരുന്നു, ഇപ്പോ ശീലമായി.അടുത്തിരുന്ന് കഴിക്കുന്ന പുതിയ പയ്യന്‍റെ മുഖത്തൊരു പ്രതീക്ഷ പോലെ..
നാളെ തിരക്ക് കാണില്ലായിരിക്കും!!
എവിടെ??
തുടര്‍ന്ന് ഓഫീസിലേക്ക്..

എട്ടരക്ക് ചെല്ലണ്ടവന്‍ പത്തരക്ക് ചെല്ലുന്ന കാണുമ്പോള്‍ സെക്യൂരിറ്റി ചോദിക്കും:
"സാര്‍, ഐഡി കാര്‍ഡ്?"
ഇപ്പോഴും എനിക്ക് ജോലിയുണ്ടോ എന്നാണ്‌ ആ ചോദ്യത്തിനു അര്‍ത്ഥം.
പാവപ്പെട്ടവന്‌ റേഷന്‍ കാര്‍ഡ്, പണക്കാരന്‌ ക്രെഡിറ്റ് കാര്‍ഡ്, വോട്ടേഴ്സിന്‌ തിരിച്ചറിയല്‍ കാര്‍ഡ്, ഫൌള്‌ കളിക്കുന്നവന്‌ ചുവപ്പ് കാര്‍ഡ്, എനിക്ക് ഐഡി കാര്‍ഡ്.
"ഓക്കെ സാര്‍, കേറിക്കോ"
പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ മലയാളിയാണ്.എന്‍റെ തിരുമോന്ത കാണുമ്പോഴേ അങ്ങേരുടെ മൊകമൊന്ന് കറക്കും, തുടര്‍ന്ന് എന്നെ കാണിക്കാന്‍ വാച്ചേലൊന്ന് നോക്കും.പതിയെ അടുത്ത് ചെന്ന് ഒരു നമ്പര്‍:
"എയര്‍പോര്‍ട്ട് വരെ പോയി, ഒരു കൂട്ടുകാരന്‍ ഗള്‍ഫീന്ന് വന്നു, സ്ക്കോച്ച് ഉണ്ട്"
അതിയാന്‍റെ മൊകം വെളുക്കും, ചിരിച്ചോണ്ട് പറയും:
"എന്നാ ഇന്ന് വൈകിട്ട് നേരത്തെ ഇറങ്ങാം"
അതോടെ എന്‍റെ മൊകം കറക്കും, വൈകിട്ട് അങ്ങേര്‍ക്ക് സ്ക്കോച്ച് വാങ്ങി കൊടുക്കുന്നതോടെ ഞാന്‍ മൊത്തത്തിലൊന്ന് വെളുക്കും.
തുടര്‍ന്ന് കട്ടിലിലേക്ക്.

അങ്ങനെയുള്ള കാലഘട്ടത്തിലെ, മകരത്തിലെ കുളിരുള്ള ഒരു സുപ്രഭാതം.
പതിവില്ലാതെ ഞാന്‍ അഞ്ചമണിക്ക് എഴുന്നേറ്റു.അഞ്ചരക്കുള്ളില്‍ പല്ല്‌ തേച്ച്, ഷേവ് ചെയ്തു.ഇന്ന് എട്ടരക്ക് ഓഫീസില്‍ എത്തണം, അതിനൊരു കാരണമുണ്ട്..
ഇന്നാണ്‌ റീജണല്‍ ഡ്രസ്സിംഗ് ഡേ!!
അതായത് കേരളത്തിന്‍റെ തനതായ മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും ധരിച്ച് ഐടി കമ്പനിയില്‍ ചെത്താന്‍ പറ്റുന്ന ദിവസം.ടീം ലീഡിന്‍റെ മുന്നില്‍ പോയി മുണ്ട് മടക്കി കുത്തി, 'വഴി മാറടാ, മുണ്ടക്കല്‍ ശേഖരാന്ന്' മനസില്‍ പറയാന്‍ പറ്റിയ ദിവസം.അതുമല്ലെങ്കില്‍ മടക്കി കുത്തിയ മുണ്ട് പൊക്കി തുടയില്‍ രണ്ട് അടി അടിച്ച് പല വേഷത്തില്‍ വരുന്ന തരുണീമണികളെ വഷളന്‍ നോട്ടം നോക്കാന്‍ പറ്റിയ ദിവസം.ഇത് മാത്രമല്ല, അമേരിക്കയില്‍ നിന്ന് വന്ന ക്ലൈന്‍റ്‌ മാദാമ്മയുടെ മുന്നില്‍ മുണ്ട് ഉടുത്ത് സെമിനാര്‍ അവതരിപ്പിക്കാന്‍ പറ്റും എന്നതും ഈ ദിവസത്തെ ഞാന്‍ ഇഷ്ടപ്പെടാന്‍ കാരണമായി..
ഹോ, വാട്ട് എ ഡേ!!

റീജിയണല്‍ ഡ്രസിംഗ് ഡേയുടെ മെയില്‍ കിട്ടിയപ്പോഴേ പോയി ഒരു അടിപൊളി മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും വാങ്ങി.തുടര്‍ന്ന് ഒരു രാത്രിയിലെ നീണ്ട കാത്തിരുപ്പിനു ശേഷമാണ്‌ സന്ദീപിനു മുന്നേ ഉണര്‍ന്നത്.മരം കോച്ചുന്ന തണുപ്പാണെങ്കിലും അവനു മുന്നേ കുളിച്ച് റെഡിയാകണം.പ്രോജക്റ്റ് വിഷയമായി രാവിലെ ഏഴുമണിക്ക് പോകണം എന്ന് പ്രഖ്യാപിച്ചാണ്‌ ഇന്നലെ അവന്‍ കിടന്നത് തന്നെ.ഇപ്പോ മണി ആറാകുന്നു, എന്നിട്ടും പാവം ഉറക്കത്തില്‍ തന്നെ.എത്രയും വേഗം കുളിച്ചൊരുങ്ങി അവനെ ഞെട്ടിക്കണം എന്ന ഉദ്ദേശത്തില്‍ ഞാന്‍ ബാത്ത് റൂമില്‍ കയറി.
ഉദ്ദേശം രണ്ടാണ്, യൂറോപ്യന്‍ ക്ലോസറ്റില്‍ കാര്യം സാധിക്കണം, പിന്നെ കുളിക്കണം!!
ബാത്ത് റൂമില്‍ രണ്ട് പൈപ്പുണ്ട്..
ഒന്നില്‍ ചൂട് വെള്ളം ഒന്നില്‍ പച്ച വെള്ളം..
ചൂട് വെള്ളത്തിനു വെട്ടി തിളക്കുന്ന ചൂടും, പച്ച വെള്ളത്തിനു ഐസിന്‍റെ തണുപ്പും!!
ഇവിടെയാണ്‌ മിക്സിംഗ് എന്ന കലയുടെ ഗുണം.പാതി ചൂട് വെള്ളത്തില്‍ പാതി പച്ചവെള്ളം ഒഴിച്ച സമീകൃത വാട്ടര്‍.യൂറോപ്പ്യന്‍ ക്ലോസറ്റില്‍ ആസനസ്ഥനായപ്പോള്‍ തന്നെ ഇതിനായുള്ള ശ്രമം ഞാന്‍ ആരംഭിച്ചു.ആദ്യം ബക്കറ്റ് കാലിയാക്കി, പകുതി ചൂട് വെള്ളം നിറച്ചു.വെട്ടിത്തിളക്കുന്ന ചൂട് ആയതിനാല്‍ ബക്കറ്റ് നിരക്കി അടുത്ത പച്ചവെള്ളം ടാപ്പിന്‍റെ കീഴിലെത്തിച്ചു, ടാപ്പ് തുറന്നു..
ഒന്നും സംഭവിച്ചില്ല, 'ശൂശൂശൂശൂ..'ന്ന് ഒരു ശബ്ദം മാത്രം.
കര്‍ത്താവേ!!!
അടിവയറ്‌ ശൂന്യമാകുന്നതും, തലയിലൊരു മിന്നല്‍ പീണര്‍ പാഞ്ഞതും, കണ്ണില്‍ പൊന്നീച്ച പറന്നതും നിമിഷ നേരം കൊണ്ടായിരുന്നു.
എവിടെ ഗ്രീന്‍വാട്ടര്‍??

ചുട്ട് പൊള്ളുന്ന ചൂട് വെള്ളത്തില്‍ ചന്തി കഴുകിയാല്‍, റോക്കറ്റിന്‍റെ ആസനത്തില്‍ തീ കൊളുത്തിയ പോലെ തല പോയി ഉത്തരത്തില്‍ ഇടിക്കും.കഴുകാതെ സായിപ്പിനെ പോലെ പേപ്പര്‍ വച്ച് തുടക്കാമെന്ന് വച്ചാല്‍ ബാത്ത് റൂമില്‍ പേപ്പറില്ല.ആ നല്ല തണുപ്പിലും അടിമുടി ഞാനൊന്ന് വിയര്‍ത്തു!!
"അളിയാ നീ എന്ത് ചെയ്യുവാ, കുളിക്കുവാണോ?" സന്ദീപിന്‍റെ സ്വരം.
ഹാവൂ, പൂര്‍ത്തിയായി!!!!
ഇപ്പോ ഈ ഒരു ചോദ്യത്തിന്‍റെ കുറവേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളു!!!
മറുപടിയായി വെറുതെ മൂളി.
അവനു സമാധാനമായെന്ന് തോന്നുന്നു, അനക്കമില്ല.വന്നത് വന്നു, ഇനി ഒരു വഴിയെ ഉള്ളു, ചൂട് വെള്ളം തണുക്കണം.തനിയെ തണുത്തില്ലെങ്കില്‍ തണുപ്പിക്കണം.അതിനായി അടുത്ത ശ്രമം..
രണ്ട് ബക്കറ്റുണ്ട്, ഒരു ബക്കറ്റ് കാലിയാ, മറ്റേതില്‍ പകുതി ചൂട് വെള്ളവും..
ആറിക്കുക തന്നെ!!
ചായക്കടയില്‍ കുട്ടന്‍നായര്‍ ചായ അടിച്ച ശേഷം ആറിക്കാനായി രണ്ട് ഗ്ലാസില്‍ തിരിച്ചും മറിച്ചും ഒഴിക്കുന്ന പോലെ രണ്ട് ബക്കറ്റില്‍ ഞാന്‍ വെള്ളം ആറിച്ച് തുടങ്ങി.
"എന്തോന്നാടേ, കുളം വെട്ടി കുളിക്കുവാണോ?" വീണ്ടും സന്ദീപ്.
'അല്ലേ, അടിയന്‍ വെള്ളം ആറിക്കുവാണേ' ഇങ്ങനെ മനസില്‍ മൊഴിഞ്ഞ് കൊണ്ട്, മറുപടി ഉറക്കെ പറഞ്ഞു:
"അല്ലടാ, ലണ്ടനിലാ"
"അരമണിക്കൂറായല്ലോടാ, നീ ഇന്നലെ ആനയെ ആണോ തിന്നത്?" അവന്‍റെ സംശയം.
നിന്‍റെ മറ്റവനാടാ ആനയെ തിന്നത്!!

"എന്താ, എന്ത് പറ്റി?"
പതിവില്ലാതെ രാവിലെ സന്ദീപ് ശബ്ദം വയ്ക്കുന്നത് കണ്ടാവാം തടിയന്‍ ഉണര്‍ന്നിരിക്കുന്നു.
"മനു കക്കൂസിലാ" സന്ദീപിന്‍റെ മറുപടി.
"അണ്ണന്‍ ഇന്നലെ അവിടാണോ കിടന്നത്?" വീണ്ടൂം തടിയനു സംശയം.
എന്ത് മറുപടി പറയാന്‍??
കേട്ടില്ലെന്ന് നടിച്ചു.

അരമണീക്കൂറത്തെ ഭഗീരഥപ്രയത്നത്തിനു ശേഷം കഴുകി കുട്ടപ്പനാക്കിയ ആസനവുമായി വെളിയിലേക്ക്.എന്തേ താമസിച്ചതെന്ന് സന്ദീപ് ചോദിച്ചുമില്ല, ഞാന്‍ പറഞ്ഞുമില്ല.കുളിക്കാനും പ്രഭാതകൃത്യങ്ങള്‍ക്കുമായി അവന്‍ ബാത്ത് റൂമില്‍ കയറുന്നത് ഒരു ഊറിയ ചിരിയോടെ ഞാന്‍ നോക്കി.
പച്ചവെള്ളം കിട്ടാതെ അനുഭവിക്കട്ടെ!!!
ചൂടുവെള്ളം തണുപ്പിക്കാന്‍ പാട് പെടുന്ന സന്ദീപിനെ ആലോചിച്ച സമയത്ത് ഒരു കൂര്‍ക്കം വലിയുടെ സൌണ്ട്, തടിയനാ.രാവിലത്തെ ഡയലോഗിനു ശേഷം സുഖമായി ഉറങ്ങുന്നു.തട്ടി ഉണര്‍ത്തി, എന്നിട്ട് ചോദിച്ചു:
"ഉറങ്ങുവാണോ?"
"ഉം...എന്താ അണ്ണാ?"
"കക്കൂസില്‍ കിടന്നുറങ്ങിയത് നിന്‍റെ തന്തയാ"
ഠിം!!!
അവന്‍റെ വയര്‍ നിറഞ്ഞു, വീണ്ടും ഉറക്കത്തിലേക്ക്.

പത്ത് മിനിറ്റ് കഴിഞ്ഞപ്പോ കുളിച്ചൊരുങ്ങി വന്ന സന്ദീപിനെ കണ്ട് ഞാനൊന്ന് ഞെട്ടി.അറിയാതെ ചോദിച്ചു പോയി:
"പച്ചവെള്ളം ഉണ്ടായിരുന്നോ?"
"ഉണ്ടല്ലോ"
"എനിക്ക് കിട്ടിയില്ല"
"അതിനു മുകളിലത്തെ ടാപ്പ് കൂടി തിരിക്കണം"
ഠോ!!!
വീണ്ടും തലയില്‍ വെള്ളിടി!!
ആദ്യം ഇങ്ങനൊരു ബാത്ത് റൂം പണിയിച്ച ഹൌസ് ഓണറെ തന്തക്ക് വിളിച്ചു, പിന്നെ മുകളില്‍ ടാപ്പ് വച്ചവനെ തന്തക്ക് വിളിച്ചു, ഒടുവില്‍ ലീക്ക് കാരണം ആ ടാപ്പ് അടച്ച് വച്ച സന്ദീപിനെയും തന്തക്ക് വിളിച്ചു, ഇപ്പോ സുഖം സ്വസ്ഥം ശാന്തം!!
പെട്ടന്ന് കുളിച്ചൊരുങ്ങി മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും ഇട്ട് ബൈക്കില്‍ ജോണേട്ടന്‍റെ അടുത്തോട്ട്..
"ചേട്ടാ, പുട്ടെട്"
എന്നാല്‍ എന്നെ അമ്പരിപ്പിച്ച് കൊണ്ട് പാലപ്പവും ചിക്കന്‍കറിയും.
മൈ ഗോഡ്, ഇന്ന് എന്തെങ്കിലുമൊക്കെ നടക്കും!!
അത് ശരിയായിരുന്നു..

ബൈക്കില്‍ ഓഫീസിലേക്ക്..
നെയ്യില്‍ ചുട്ട പോലത്തെ പളപളാന്ന് മിന്നുന്ന ഷര്‍ട്ടും, കസവ് മുണ്ടും ഉടുത്ത് വലത് കാല്‍ വച്ചപ്പോള്‍ സെക്യൂരിറ്റിയുടെ കണ്ണ്‌ തള്ളി.അകത്തേക്ക് ചെന്നപ്പോള്‍ റിസപ്ഷനിസ്റ്റ് അറിയാതെ എഴുന്നേറ്റു.
എന്തിര്‌ ഗ്ലാമര്‍, എന്തിര്‌ ഗ്ലാമര്‍!!!
എന്നാല്‍ ഓഫീസിനു അകത്ത് ചെന്നപ്പോള്‍ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ പതിവില്ലാതെ കോട്ടും സ്യൂട്ടുമിട്ട് ടൈയ്യും കെട്ടി നില്‍ക്കുന്നു.ടീം ലീഡിനും ടീംമേറ്റ്സിനും സെയിം വേഷം..
എന്നാ പറ്റി??
ഓ, സെമിനാറിനു മാദാമ്മയെ ഇംപ്രസ്സ് ചെയ്യാനുള്ള വിദ്യ!!

അത്ഭുതത്തോടെയും അമ്പരപ്പോടെയും എന്നെ നോക്കുന്നവരെ മൈന്‍ഡ് ചെയ്യാതെ നേരെ സീറ്റിലേക്ക്.പല ക്യാബിനില്‍ നിന്നും തല ഉയര്‍ത്തി പലരും നോക്കുന്ന കണ്ടപ്പോ വീണ്ടും സംശയം..
എന്നാ പറ്റി??
ഷര്‍ട്ടും മുണ്ടും നോക്കി, ഇല്ല കുഴപ്പമില്ല!!
അപ്പോഴാണ്‌ അബിയുടെ ഫോണ്‍ വന്നത്..
"മനുവേ, ഇന്ന് ഞങ്ങടെ ഓഫീസില്‍ റീജിയണല്‍ ഡ്രസ്സ് ഡേയാ"
"ഞങ്ങടെയും"
"എന്നിട്ട് നീ എന്നോട് പറഞ്ഞില്ലല്ലോ?"
"അതിനു നീയും ഇപ്പോഴല്ലേ പറയുന്നത്?"
മറുഭാഗത്ത് നിശബ്ദത, അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പൊ അബി പതിയെ ചോദിച്ചു:
"ഞാന്‍ അയച്ച മെയില്‍ കിട്ടിയില്ലേ?"
അബി അയച്ച മെയിലോ??
പതുക്കെ മെയില്‍ ബോക്സ് തുറന്ന് നോക്കി.
ഒരു നിമിഷം..
കണങ്കാലില്‍ നിന്ന് ഒരു പെരുപ്പ് മുകളിലോട്ട് കേറിയ പോലെ!!
അബിയുടെ കമ്പനിയിലാ റീജിയണല്‍ ഡ്രസ്സ് ഡേ.അത് കാണിച്ച് അവന്‍ ഫോര്‍വേഡ് ചെയ്ത മെയില്‍ കണ്ടാ ഞാന്‍ മുണ്ടും ഷര്‍ട്ടും ഇട്ട് വന്നിരിക്കുന്നത്.
ഠോ ഠോ ഠോ!!!
ഇക്കുറി തലയില്‍ വെള്ളിടിയല്ല, അണുബോംബാ പൊട്ടിയത്!!!
സെക്യൂരിറ്റിയുടെ നോട്ടം, റിസപ്ഷനിസ്റ്റിന്‍റെ നില്‍പ്പ്, മാനേജരുടെ അന്ധാളിപ്പ്..
എന്‍റെ റബ്ബേ, പണി പോകാന്‍ ഇനി എന്തോ വേണം???
എന്നാലും എന്‍റെ അബി, നീ എന്നാത്തിനാടാ ഇത് ഫോര്‍വേഡ് ചെയ്ത് തന്നത്.അല്ല, അവനെ പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല, ആരുടെ മെയില്‍, എന്ത് മെയില്‍ എന്ന് നോക്കാതെ കെട്ടി ഒരുങ്ങി വന്ന എന്നെ പറഞ്ഞാ മതിയല്ലോ.

പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ അടുത്തേക്ക് വന്നു, ആ മുഖം വലിഞ്ഞ് മുറുകിയിരിക്കുന്നു..
"വാട്ട് ഈസ്സ് ദിസ്സ്?"
ദിസ്സ് ഈസ്സ് എ മുണ്ട് വിത്ത് ഷര്‍ട്ട്!!
ഞാന്‍ മിണ്ടാതെ നില്‍ക്കുന്ന കണ്ടാകാം മഹാന്‍റെ ശബ്ദം ഉയര്‍ന്നു:
"എന്തേ പാന്‍റ്‌സ്സ് ഇടാഞ്ഞേ? എന്തിനാ ഇങ്ങനെ വന്നത്?"
പാന്‍റ്‌സ്സ് എന്താ ഇടാഞ്ഞതെന്ന് എന്‍റെ വായീന്ന് അറിയാതെ കാലമാടന്‍ പോകുന്ന ലക്ഷണമില്ല.അങ്ങേരുടെ മനശാന്തിക്കായി മൊഴിഞ്ഞു:
"ഉണങ്ങാന്‍ ഇട്ടേക്കുവാ"
ഉടന്‍ വന്നു ഉപദേശം:
"മുണ്ടുടുത്താല്‍ കാറ്റ് കൊള്ളുമെന്ന് കേട്ടിട്ടുണ്ട്, ഉണങ്ങുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല"
അയ്യേ!!
ഇയാള്‍ ഏത് പൊനത്തിലെ മാനേജരാ??
എടോ കോപ്പേ ഞാന്‍ പാന്‍റ്‌സ്സിന്‍റെ കാര്യമാ പറഞ്ഞത്!!
പല്ല്‌ കടിച്ച് നിന്ന എന്നേ നോക്കി ഒരു അഭിപ്രായം കൂടി പറയാന്‍ അതിയാന്‍ മറന്നില്ല:
"ഇത് വൃത്തികേടായി പോയി മനു, തനിക്ക് ഇന്നെങ്കിലും മുണ്ടുടുക്കാതെ വരാമായിരുന്നു"
മുണ്ട് ഉടുക്കാതെയോ??
അത് ഇതിലും വൃത്തികേടാണ്‌ സാര്‍!!!
"നടന്നത് നടന്നു. വാ, സെമിനാര്‍ എട്"
നേരെ സെമിനാര്‍ ഹാളിലേക്ക്...

എച്ച.ആര്‍ ജീവികളൂം, മാനേജര്‍ ചാത്താന്‍മാരും, ക്ലൈന്‍റ്‌ മാദാമ്മയും അടങ്ങിയ സദസ്സ്.വല്യ മാനേജര്‍ പ്രസംഗത്തിലാണ്.ഞാന്‍ സ്ഥലത്തെത്തി എന്ന വാര്‍ത്ത അറിഞ്ഞപ്പോള്‍ അയാള്‍ പ്രസംഗം നിര്‍ത്തി, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു:
"നെക്സ്റ്റ് മനു വില്‍ ടേക്ക് സെക്ഷന്‍ ഓണ്‍ ..."
തുടര്‍ന്ന് എന്നെ ഹാളിലേക്ക് ക്ഷണിക്കാന്‍ അങ്ങേര്‌ തല തിരിച്ചു..
അവിടെ കണ്ട കാഴ്ച..
പളപള മിന്നുന്ന ഷര്‍ട്ടും കസവ് മുണ്ടും ഉടുത്ത് പുതുമണവാളനെ പോലെ ഞാന്‍!!!
ഹേയ്, എന്തായീ കാണുന്നേ??
അതിയാന്‍ തലയൊന്ന് വെട്ടിച്ചു, കൈയ്യിലൊന്ന് പിച്ചി, എന്നിട്ട് വീണ്ടും നോക്കി..
എഗൈന്‍ ഞാന്‍ വിത്ത് മുണ്ട്!!
അങ്ങേരുടെ ആ മുഖഭാവം കണ്ടപ്പോ ഒരു കാര്യം ഉറപ്പായി, എന്നെ തന്തക്ക് വിളിക്കുവാ..
കൊടുത്താല്‍ കൊല്ലത്തും കിട്ടും!!
എന്ത് ചെയ്യാന്‍??
കതിര്‍മണ്ഡപത്തില്‍ കയറുന്ന നവവരനെ പോലെ ഞാന്‍ അകത്തേക്ക്.മാദാമ്മയുടെ വായീന്ന് 'വാവ്വ്...വാവ്വ്' സൌണ്ട്.എന്‍റെ നെഞ്ചില്‍ 'അയ്യക്കാവോ' സൌണ്ട്.കമ്പനിയിലെ അവസാനത്തെ സെമിനാര്‍ എന്ന് മനസില്‍ ഉറപ്പിച്ചു ഞാനത് പൂര്‍ത്തിയാക്കി.

ഒരു മണിക്കൂര്‍ കഴിഞ്ഞ് പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ അടുത്തെത്തി, എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു:
"ദേവാംഗന വിളിക്കുന്നു"
എന്‍റെ ഉള്ളൊന്ന് കാളി!!
എച്ച്.ആര്‍ മാനേജരാണ്‌ മുപ്പത്തിയാറ്‌കാരിയായ ദേവാംഗന.
സുന്ദരി, സുമുഖി, വര്‍ക്കലക്കാരി!!
അവളാണ്‌ ഇപ്പോ കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞിരിക്കുന്നത്..
ഒന്നുങ്കില്‍ രാജി എഴുതിക്കാന്‍ അല്ലേല്‍ ടെര്‍മിനേറ്റ് ചെയ്യാന്‍!!!
ആനന്ദലബ്ധിക്കിനു എന്തോ വേണം???
എങ്കിലും മാനേജരോട് വെറുതെ ചോദിച്ചു:
"എന്തിനാ?"
"മോളേ കെട്ടിച്ച് തരാനായിരിക്കും" മറുപടി.
കശ്മലന്‍!!

ദേവാംഗനയുടെ ക്യാബിന്‍..
"മനു എന്തിനാ ഇന്ന് മുണ്ട് ഉടുത്തത്?"
വളരെ അര്‍ത്ഥവത്തായ ചോദ്യം!!!
എന്തോ പറയും??
പാന്‍സിന്‍റെ മൂട് കീറി എന്ന് പറഞ്ഞാലോ??
അതോ മാനേജരോട് പറഞ്ഞ പോലെ ഉണങ്ങാന്‍ ഇട്ടേക്കുവാണെന്ന് പറയണോ??
ജ്യോതിഷികളുടെ വിശദീകരണം പോലെയായി എന്‍റെ അവസ്ഥ..
മെയില്‍ കണ്ട് തെറ്റിദ്ധരിച്ചാണെന്ന് പറഞ്ഞാ മാനഹാനി, സൌകര്യമുണ്ടായിട്ടാന്ന് പറഞ്ഞാ ജോലിനഷ്ടം!!!
ഒടുവില്‍ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു:
"ഇന്നെന്‍റെ പിറന്നാളാ"
"ആശംസകള്‍" ദേവാംഗനയുടെ വിഷസ്സ്.
തുടര്‍ന്ന് അവര്‍ വിശദീകരിച്ചതെല്ലാം എന്‍റെ കാതില്‍ പൂമഴയായി..
മാദാമ്മക്ക് എന്‍റെ വേഷം ഇഷ്ടപ്പെട്ടു പോലും.ജീവനക്കാര്‍ക്ക് ഇഷ്ടമുള്ള ഡ്രസ്സ് ധരിക്കാനുള്ള സ്വാതന്ത്യം നല്‍കിയ കമ്പനിയെ പറ്റി അവര്‍ അഭിമാനിക്കുന്നത്രേ.അത് കേട്ടപ്പോ ഇതൊക്കെ ഇവിടെ സര്‍വ്വസാധാരണമാണെന്ന് വല്യ മാനേജര്‍ അവകാശപ്പെട്ടത്രേ, പഹയന്‍!!
അല്ലേലും അങ്ങേര്‌ എട്ടുകാലി മമ്മുഞ്ഞിനെ പോലാ, ക്രെഡിറ്റ് കിട്ടിയാ അപ്പോ പറയും:
"എല്ലാം ഞമ്മളാ!!"

രക്ഷക മാദാമ്മയാണെന്ന് മനസ്സ് തീരുമാനിച്ച നിമിഷം.
അമേരിക്കയെ പറ്റിയുള്ള പൊതുവായ ധാരണയില്‍ മാദാമ്മക്ക് വേണ്ടി ഒന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു..
കര്‍ത്താവേ, ആ മാദാമ്മക്ക് ഒരുപാട് ഭര്‍ത്താക്കന്‍മാരെ കൊടുക്കേണമേ!!
തുടര്‍ന്ന് ദേവാംഗനയെ ഡൈവോഴ്സ്സ് ചെയ്ത് പുറത്തേക്ക് ഇറങ്ങിയപ്പോള്‍ അവള്‍ കാതരയായി മൊഴിഞ്ഞു, മാദാമ്മക്ക് മനുവിനെ പേഴ്സണലായി ഒന്ന് കാണണമത്രേ.
ഈ വിവരം അറിഞ്ഞപ്പോ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ ആകാംക്ഷയോടെ ചോദിച്ചു:
"മാദാമ്മക്ക് കാണണമെന്ന് പറഞ്ഞത് എന്തിനായിരിക്കും?"
ഒരുപക്ഷേ മോളേ കെട്ടിച്ച് തരാനായിരിക്കും!!

(തുടരും)

രണ്ടാം ഭാഗം..
ഉറക്കമില്ലാത്ത രാത്രി
(പതിനെട്ട് വയസ്സിനു താഴെ പ്രായമുള്ളവര്‍ രക്ഷിതാക്കളുടെ അനുവാദത്തോട് കൂടി മാത്രം വായിക്കുക)