ആഫ്റ്റര്‍ ദി അപ്രൈസല്‍

രാവിലെ എഴുന്നേല്‍ക്കുക, ഓഫീസില്‍ പോകുക, ജോലി ചെയ്യുന്നതായി അഭിനയിക്കുക, തിരികെ വീട്ടില്‍ വരിക, കൂട്ടത്തില്‍ എല്ലാ മാസ അവസാനവും ബാങ്കില്‍ ശമ്പളം വന്നെന്ന് ഉറപ്പു വരുത്തുക.ഒരു ശരാശരി ഐടി എഞ്ചിനിയറെ പോലെ ഇതൊക്കെ ആയിരുന്നു എന്‍റെ മോഹവും...
..തൊട്ട് അപ്പുറത്തുള്ള ടീം 'ഔട്ടിംഗ്' എന്ന ഓമന പേരില്‍ ഗോവക്ക് പോകുന്ന വരെ!!

എല്ലാ വര്‍ഷവും എല്ലാ ടീമിനും കമ്പനി ഒരു നിശ്ചിത തുക ഔട്ടിംഗിനായി നല്‍കുന്നു എന്നത് അന്ന് ആദ്യമായാണ്‌ ഞാന്‍ അറിഞ്ഞത്.
ഗോവ, ഊട്ടി, കാശ്മീര്‍...
അങ്ങനെ നയനമനോഹരമായ പ്രദേശങ്ങളിലൂടെ പ്രദക്ഷിണത്തിനു ഒരു സുവര്‍ണ്ണാവസരം.
ഹായ്, ഹായ്, ഹായ്...
എനിക്കും ഔട്ടിംഗിനു പോകണം.

എങ്ങനെയും ഈ ലക്ഷ്യം സഫലമാക്കുക എന്ന ഉദ്ദേശത്തോടെ ടീമിലൊരു കോളിളക്കമുണ്ടാക്കാന്‍ ഞാന്‍ തീരുമാനിച്ചു.
ആദ്യപടിയായി ഹേമയോട് വിഷമം അവതരിപ്പിച്ചു:
"അറിഞ്ഞോ, ലവര്‌ ദേ ഗോവേ പോണ്, നമ്മള്‌ മാത്രം ഇങ്ങനേ..."
ഇത്രേം കേട്ടതും ഹേമയുടെ കണ്ണൊന്ന് ചുരുണ്ടു, പിരികമൊന്ന് വളഞ്ഞു, ചെവിയൊന്നു കൂര്‍ത്തു. വിശ്വാസം വരാതെ അവള്‍ ചോദിച്ചു:
"സത്യമാണോ മനു?"
സത്യം, പരമമായ സത്യം!!!

പോരെ പൂരം???
ഹേമ ഇതൊരു വിഷയമാക്കി, ടീമിലുള്ളവരുടെ ചെവിയിലെല്ലാം കൊടുങ്കാറ്റായി ആ വാര്‍ത്തയെത്തി...
അറിഞ്ഞോ, ലവര്‌ ദേ ഗോവേ പോണ്!!!!
മൌസ് മൌസിനോട് പറഞ്ഞു, കീ ബോര്‍ഡ് കീ ബോര്‍ഡിനോട് പറഞ്ഞു, മോണിറ്റര്‍ മോണിറ്ററോട് പറഞ്ഞു, അങ്ങനെ എല്ലാവരും ആ വാര്‍ത്ത അറിഞ്ഞു...
ലവര്‌ ദേ ഗോവേ പോണ്!!!!
പൊട്ടാന്‍ ഉള്ളതാണെങ്കില്‍ പൊട്ടട്ടേന്ന് കരുതി വെറുതെ കത്തിച്ച് ഇട്ടട്ട്, താഴെ ക്യാന്‍റീനില്‍ പോയി ചായ കുടിച്ച് വന്ന എന്നോട് തമിഴന്‍ പ്രഭാത് ചോദിച്ചു:
"അറിഞ്ഞോ, ലവര്‌ ദേ ഗോവേ പോണ്...??"
കത്തിച്ച് ഇട്ടത് നല്ല രീതിയില്‍ പൊട്ടിയെന്ന് മനസിലായ ഞാന്‍, ആ ചോദ്യം കേട്ടതും ഒന്നും അറിയാത്ത പോലെ തിരികെ ചോദിച്ചു:
"അതിന്?"
"അല്ല, നമ്മള്‌ മാത്രം ഇങ്ങനെ......??"
അവന്‍റെ ആ ചോദ്യം കേട്ടതും എന്‍റെ ആഗ്രഹം സഫലമാകുമെന്ന് ഉറപ്പായി.ആദ്യമായി എന്‍റെ ടീമംഗങ്ങള്‍ ഒരേ പോലെ ചിന്തിക്കുന്നു, എല്ലാവരുടെ മനസിലും ഒരാഗ്രഹം മാത്രമാകുന്നു...
എങ്ങനെയും ഔട്ടിംഗിനു പോണം!!!

ടീമംഗങ്ങള്‍ക്കിടയില്‍ ഇതൊരു സംസാരം ആയെങ്കിലും, പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരോട് കാര്യം അവതരിപ്പിക്കാന്‍ ആരും മുതിര്‍ന്നില്ല.അതിനൊരു കാരണമുണ്ട്, ഞങ്ങള്‍ ഈ വിവരം അറിഞ്ഞതിന്‍റെ അടുത്ത ആഴ്ചയായിരുന്നു ഞങ്ങളെല്ലാം കാത്തിരുന്ന അപ്രൈസല്‍...
ഈ സമയത്ത് പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരുടെ അടുത്ത് 'എന്താ ഞങ്ങളെ ഔട്ടിംഗിനു കൊണ്ട് പോകാത്തതെന്ന്' ഒച്ച വെച്ച് ചോദിക്കാന്‍ ആരും തയ്യാറാവില്ല.
കാരണം അപ്രൈസല്‍!!!

ഈ അപ്രൈസല്‍ എന്തെന്ന് അറിയാത്തവര്‍ക്കായി അതിനെ കുറിച്ച് രണ്ട് വാക്ക്...
നിങ്ങളൊരു കര്‍ഷകനാണെന്ന് കരുതുക, നിങ്ങളുടെ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ ഒരു ജന്മിയാണെന്നും കരുതുക, കമ്പനിയുടെ ക്ലൈന്‍റ്‌ മറ്റൊരു കച്ചവടക്കാരനാണെന്നും കരുതുക.ഇനി കച്ചവടക്കാരന്‍ പറഞ്ഞതനുസരിച്ച്, ജന്മി ആജ്ഞാപിച്ചത് കൊണ്ട്, ഒരു വര്‍ഷം കഷ്ടപ്പെട്ട് വിതച്ച്, കൊയ്ത് നിങ്ങള്‍ പത്ത് പറ നെല്ല്‌ ഉണ്ടാക്കിയതായി കരുതുക.അതില്‍ ഒമ്പത് പറയും കച്ചവടക്കാരനായ ക്ലൈന്‍റിനു കൊടുത്തിട്ട്, ബാക്കി ഒരു പറക്ക് പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരായ ജന്മി നല്ല സദ്യ ഉണ്ടാക്കി കഴിച്ചെന്നും കരുതുക.

അങ്ങനെ അരിയെല്ലാം തിന്ന് തീരുമ്പോള്‍ ജന്മി നമ്മളോട് ചോദിക്കും:
"കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്‍ഷം നീ എന്താ ചെയ്തത്?"
ദാറ്റ് മീന്‍സ്...
വാട്ടീസ് യുവര്‍ ഔട്ട്പുട്ട് ഇന്‍ ലാസ്റ്റ് ഇയര്‍??
നീ എന്നാ ഉണ്ടാക്കി??
തന്‍റെ കഴിവ് വിവരിക്കാന്‍ കിട്ടിയ സന്ദര്‍ഭമോര്‍ത്ത് സന്തോഷത്തില്‍ നമ്മള്‍ മറുപടി പറയും:
"ഞാന്‍ പത്ത് പറ നെല്ലുണ്ടാക്കി"
ഉടന്‍ വരും അടുത്ത ചോദ്യം:
"എന്നിട്ട് ആ നെല്ല്‌ എന്തിയേ?"
"അത് ക്ലൈന്‍റിനു കൊടുത്തു"
"ആര്?"
"സാറ്."
ഈ മറുപടി കേള്‍ക്കുന്നതോടെ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ ഒരു ചോദ്യമുണ്ട്:
"ക്ലൈന്‍റ്‌ ആവശ്യപ്പെട്ട നെല്ല്‌ കൊടുത്തത് ഞാന്‍, കഴിഞ്ഞ ഒരു വര്‍ഷം നീ എന്താ ചെയ്തത്?"
അതായത്...
നീ എന്നാ ഉണ്ടാക്കി??
കൃത്യം ഈ പോയിന്‍റിലാണ്‌ ഞാന്‍ മനസ്സ് കൊണ്ട് പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരെ തന്തക്ക് വിളിക്കുന്നത്.
ഞാന്‍ മാത്രമല്ല, എല്ലാവരും!!!
അന്നും..ഇന്നും..

ഇങ്ങനെ സംഭവ ബഹുലമായ അപ്രൈസല്‍ മുന്നിലുള്ളപ്പോള്‍ 'ഔട്ടിംഗിനെ' കുറിച്ച് ആരും അങ്ങോട്ട് കേറി ചോദിക്കാന്‍ മുതിരാത്തത് സ്വാഭാവികം.ആശകള്‍ കടിച്ചമര്‍ത്തി ആ തിങ്കളാഴ്ച ലീവുമെടുത്ത് നാട്ടില്‍ പോയിട്ട്, തിരികെ ചൊവ്വാഴ്ച വന്ന എന്നെ എതിരേറ്റത് പ്രഭാതായിരുന്നു, അതും സന്തോഷിപ്പിക്കുന്ന ഒരു വാര്‍ത്തയുമായി...
"മനു നീ അറിഞ്ഞോ, ഔട്ടിംഗിനു കൊണ്ട് പോകാമെന്ന് സാറ്‌ സമ്മതിച്ചു"
ങ്ങേ!!!!
സത്യമോ??
മോനേ, മനസിലൊരു ലഡു പൊട്ടി മോനേ!!!
വിശ്വാസം വരാതെ തിരികെ ചോദിച്ചു:
"സത്യമാണോടാ?"
"സത്യം, മാത്രമല്ല നമ്മുടെ ടീമിലെ പെണ്‍കുട്ടികളും നമ്മുടെ കൂടെ ഔട്ടിംഗിനു വരുന്നത്രേ"
ഹായ്..ഹായ്...
എന്താ ഈ കേള്‍ക്കുന്നത്??
മോനേ, മനസില്‍ വേറൊരു ലഡു പൊട്ടി മോനേ!!!
സന്തോഷിച്ച് നിന്ന് എന്നോട് വീണ്ടും അവന്‍ പറഞ്ഞു:
"നിന്‍റെ നാട്ടിലോട്ട് ഔട്ടിംഗ് നടത്താനാ സാറിന്‍റെ തീരുമാനം"
ഠോ!!!!
ഇക്കുറി ലഡുവല്ല, ബോംബാ പൊട്ടിയത്!!!!
എന്തിര്???
കേട്ടത് സ്വപ്നമാകണേന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിച്ച് കൊണ്ട് അറിയാതെ ചോദിച്ചു:
"നീ വല്ലതും പറഞ്ഞാരുന്നോ?"
"പറഞ്ഞു, നിന്‍റെ നാട്ടില്‍ ഔട്ടിംഗിനു വരുന്നതിനെ പറ്റി. എന്തേ? നിനക്ക് സന്തോഷമായില്ലേ?"
പിന്നേ, സന്തോഷമായി...
മോനേ, മനസിലൊരു ബോംബ് പൊട്ടി മോനേ!!!

എങ്ങനെ സന്തോഷിക്കാതിരിക്കും?
ഒരു കാലത്തും ഇവനൊന്നും നാട്ടില്‍ വരില്ലാന്ന് കരുതി നാട്ടിലെനിക്ക് ഇരുപത്തിയഞ്ച് ഏക്കര്‍ പാടമുണ്ടെന്നും, രണ്ട് ഹോട്ടലുണ്ടെന്നും, സ്വന്തമായൊരു ഹൌസിംഗ് ബോട്ടുണ്ടെന്നും വെറുതെ വച്ച് കാച്ചിയിട്ടുണ്ട്.അതെല്ലാം പ്രതീക്ഷിച്ചായിരിക്കും പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ എന്‍റെ നാട്ടിലോട്ടുള്ള ഔട്ടിംഗ് പ്ലാന്‍ ചെയ്തത്.
ഇനി എന്നാ ചെയ്യും???
രാജി വക്കണോ അതോ തൂങ്ങി ചാവണോ??
ഇങ്ങനെ എന്ത് ചെയ്യണമെന്നറിയാതെ ഞെട്ടി നിന്ന എന്‍റെ അടുത്ത് വന്ന ഹേമ പറഞ്ഞു:
"എടാ പതിനൊന്നരക്കാ നിന്‍റെ അപ്രൈസല്‍ മീറ്റിംഗ്, സാറവിടെ കാത്തിരിക്കുന്നു, പെട്ടന്ന് ചെല്ല്"
ഈശോയേ...
കൂനിന്‍ മേല്‍ കുരിശോ??
ഒരുവശത്ത് ഔട്ടിംഗ്, മറുവശത്ത് അപ്രൈസല്‍..
വാട്ട് ക്യാന്‍ ഐ ഡു?
ഒടുവില്‍ രണ്ടും കല്‍പ്പിച്ച് അപ്രൈസല്‍ മീറ്റിംഗ് റൂമിലേക്ക്...

പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരും ഞാനും മുഖാമുഖം...
അപ്രൈസല്‍ മോശമായാലും വേണ്ടില്ല, സത്യം ബോധിപ്പിച്ച് ഔട്ടിംഗില്‍ നിന്ന് ഒഴിവാകണമെന്ന് അപേക്ഷിക്കാമെന്ന് ഞാന്‍ മനസില്‍ ഉറപ്പിച്ചു.അതിനാല്‍ സ്വല്പം വിഷമത്തോടെ ഞാന്‍ സത്യം പറയാന്‍ തയ്യാറായി:
"സാര്‍, എനിക്കൊരു കാര്യം പറയാനുണ്ടായിരുന്നു"
അത് കേട്ടതും പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍:
"ഒന്നും പറയണ്ട, എനിക്കറിയാം നീ ടെക്നിക്കലി വളരെ സ്ട്രോങ്ങ് ആണെന്ന്"
ആര്??
അങ്ങേര്‌ എന്നെ തന്നാണോ അതോ പുറകില്‍ നില്‍ക്കുന്ന ആരെയെങ്കിലുമാണോ പറഞ്ഞതെന്നറിയാന്‍ വലതുവശത്തൂടെ തല തിരിച്ച് പുറകിലേക്ക് നോക്കിയ ഞാന്‍ ഇടത്തേ ചെവിയിലൂടെ ഒരു ചോദ്യം കൂടി കേട്ടു:
"ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് ഇപ്പോ എവിടുണ്ട്?"
അപ്പോ അതാണ്‌ കാര്യം!!
എന്നെ നല്ല രീതിയിലൊന്ന് സുഖിപ്പിച്ചാല്‍ എന്‍റെ സ്വന്തം ഹൌസിംഗ് ബോട്ടില്‍ കറങ്ങാന്‍ കഴിയുമെന്ന ചിന്തയാണ്‌ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജര്‍ക്ക്.സംഭവം മനസിലായ മട്ടില്‍ തല കുലുക്കിയിരുന്ന എന്നോട് അതിയാന്‍ പിന്നെയും ചോദിച്ചു:
"ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് ഇപ്പോ എവിടുണ്ട്?"
ആലപ്പുഴ കായലില്‍ കാണും!!!

എന്‍റെ മൌനം കണ്ടപ്പോള്‍ സാറിനു പിന്നെയും സംശയമായി...
"എന്താ മനു, മനുവിനു സ്വന്തമായൊരു ഹൌസിംഗ് ബോട്ടില്ലേ?"
ഹൌസിംഗ് ബോട്ട് പോയിട്ട്, സ്വന്തമായൊരു കൊതുമ്പു വള്ളം പോലുമില്ലാത്ത ഞാന്‍ എന്ത് മറുപടി പറയണമെന്നറിയാതെ കുറേ നേരം അമ്പരന്ന് നിന്നു, ഒടുവില്‍ അപ്രൈസല്‍ മുന്നിലോര്‍ത്ത് വെച്ച് കാച്ചി:
"യെസ്, ഉണ്ട് സാര്‍"
ആ മറുപടി ഏറ്റു...
അപ്രൈസല്‍ പത്തില്‍ പത്ത്!!!
എല്ലാം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ സാര്‍ ചോദിച്ചു:
"മനുവിനെന്തെങ്കിലും ആവശ്യമുണ്ടോ?"
അറിയാതെ ചോദിച്ച് പോയി:
"ശമ്പളം കുറച്ച് കൂട്ടിയാല്‍ കൊള്ളാമായിരുന്നു"
മറുപടിയായി സാറൊരു കടും വെട്ട് ചോദ്യം ചോദിച്ചു:
"ഹൌസിംഗ് ബോട്ടും ഹോട്ടലുമൊക്കെയുള്ള മനുവിനെന്തിനാ ശമ്പളം കൂട്ടുന്നത്?"
ങ്ങേ!!
ഒടുവില്‍ പതറാതെ പറഞ്ഞ് ഒപ്പിച്ചു:
"അതൊക്കെ അച്ഛനുണ്ടാക്കിയതാ, സ്വന്തമായി സമ്പാദിക്കണമെന്നാ എന്‍റെ ആഗ്രഹം"
"ഓ..ഗ്രേറ്റ്..ഗ്രേറ്റ്"
മണ്ടന്‍!!!

അങ്ങനെ അപ്രൈസല്‍ കഴിഞ്ഞു..
എല്ലാം സേഫായി എന്ന് ഉറപ്പായപ്പോള്‍ പ്രോജക്റ്റ് മാനേജരെ നേരിട്ട് കണ്ടു, എന്നിട്ട് ഹൌസിം ബോട്ടില്‍ സവാരി നടക്കില്ലെന്ന് ഉറപ്പിച്ച് പറഞ്ഞു.എന്താണ്‌ കാര്യമെന്ന ചോദ്യത്തിനു ആലപ്പുഴ കായലില്‍ വെള്ളമില്ലെന്നും, ഇലക്ഷനായതിനാല്‍ ഇടുക്കി ഡാമിലെ വെള്ളം എതിര്‍ കക്ഷിക്കാര്‌ വിട്ട് തരില്ലെന്നും വച്ച് കാച്ചി.
എല്ലാം കേട്ടപ്പോള്‍ അദ്ദേഹം പറഞ്ഞു:
"എന്നാ മഴക്കാലം കഴിഞ്ഞ് പോകാം, അല്ലേ?"
ശരിയെന്ന് തലയാട്ടി, കൂടെ ഒരു ശപഥവുമെടുത്തു...
കളരി പരമ്പര ദൈവങ്ങളാണേ, ലോകനാര്‍കാവിലമ്മയാണേ, മഴക്കാലം കഴിയും മുമ്പ് ഞാന്‍ കമ്പനി മാറിയിരിക്കും...
ഇത് സത്യം..സത്യം....സത്യം.